Kamienica Landauów pod numerem 7 na placu Szczepańskim to druga z połączonych posesji na tym placu. Była pierwotnie budynkiem o metryce średniowiecznej. Na przełomie XIV i XV w. wznosiła się tutaj murowana kamienica Leffarowska. Od drugiej połowy XVI w. do XVIII był to dom rodziny rzemieślników
i drobnych kupców o nazwisku Lefferowie. W latach 1890-1892 właściciel Łukasz Landau przebudował i połączył neobarokową fasadą dwie kamienice. Do końca lat 80. funkcjonowała tutaj ...
Kamienica Landauów pod numerem 7 na placu Szczepańskim to druga z połączonych posesji na tym placu. Była pierwotnie budynkiem o metryce średniowiecznej. Na przełomie XIV i XV w. wznosiła się tutaj murowana kamienica Leffarowska. Od drugiej połowy XVI w. do XVIII był to dom rodziny rzemieślników
Pokaż więcej
Pokaż mniej
i drobnych kupców o nazwisku Lefferowie. W latach 1890-1892 właściciel Łukasz Landau przebudował i połączył neobarokową fasadą dwie kamienice. Do końca lat 80. funkcjonowała tutaj „Restauracja Myśliwska”, kontynuująca tradycję międzywojennej restauracji „Pietraszków” i XIX-wiecznej jadłodajni „Przed założeniem Kopca Kościuszki”. Obok tej kamienicy stała jeszcze jedna, zwana Rurmistrzowską, Sędziwojowską, Miejską bądź Klauzmanowską. Murowany dom powstał w XIV w. W XVI w. rozbudowano drewniany trakt tylny w 4 ćw. XVI w. posesję pogłębiono o działkę przy ul. Reformackiej. W tym czasie przeszła na własność Stanisława Rurmistrza (urzędnika miejskiego odpowiedzialnego za wodociągi). W drugiej ćwierci XVII w. była własnością alchemika Michała Sędziwoja. W XVII wieku została zaniedbana i przejęta przez miasto, jednak przed 1653 r. została odnowiona i w części przebudowana. W drugiej połowie XVII w. została zmodernizowana poprzez nadbudowanie drugiego piętra przez następnego właściciela. W końcu XVII w. tylna część działki została odstąpiona sąsiadom i włączona do Stacji Męki Pańskiej. W XVIII w. była własnością Szpitala Świętego Ducha. W 1804 r. została sprzedana na licytacji, a następnie wybudowano murowaną parterową oficynę boczną (wcześniej była to oficyna drewniana). W latach 1823-1825 dokonano klasycystycznej przebudowy i dopiero wówczas drewniany trakt zastąpiono murowanym. (Źródło: Agnieszka Zabielska "PLAC SZCZEPAŃSKI PRZEZ WIEKI") |
|||||||||||||||||||||||||
|
||