MENU
Widok od zachodu na ulicę Haukego-Bosaka.

Dodał: Zdzisław K.° - Data: 2021-09-22 07:16:26 - Odsłon: 355
27 kwietnia 2021

Data: 2021:04:27 11:54:03   ISO: 125   Ogniskowa: 10.4 mm   Aparat: SONY DSC-RX100   Przysłona: f/5.6   Ekspozycja: 1/640 s  

W 1860 r. kupiec Heinrich Karlowsky zaproponował utworzenie w kwartale ulic Traugutta, Pułaskiego, Worcella i Krasińskiego dwóch krzyżujących się ulic. Jedna miała połączyć ul. Traugutta z ul. Worcella, zaś druga ul. Krasińskiego z ul. Pułaskiego. Wielkie trudności z wykupem parceli spowodowały upadek koncepcji poprowadzenia ulicy z północy na południe. Jednak budowa drogi z zachodu na wschód także nie mogła być w pełni zrealizowana. Najwięcej problemów sprawiał właściciel wielkiej olejarni znajdującej się wewnątrz kwartału, w miejscu dzisiejszego zespołu szkół. Efektem było równoczesne powstawanie dwóch ślepych ulic, jednej od ul. Krasińskiego i drugiej od ul. Pułaskiego kończących się płotem wspomnianej olejarni. Stan taki utrzymywał się do początku XX w. kiedy ostatecznie nastąpiło połączenie obu odcinków. Dopiero wtedy miasto oficjalnie przejęło ulicę pod warunkiem, że będzie wybrukowana czego podjął się przedsiębiorca browarniany Karl Scholz. Początkowo ulica podzielona na dwa odcinki nosiła dwie nazwy, takie same jak ulice od których odchodziły. Dopiero po połączeniu nadano jej nieoficjalną nazwę Karlowsky Str., a w 1911 r. ostatecznie Clausewitzstr. Pierwsza wywodziła się od nazwiska twórcy ulicy, druga upamiętniała Carla Philippa Gottfrieda von Clausewitza (1780-1831) pruskiego generała i teoretyka wojskowości, którego grób znajdował się najpierw na starym cmentarzu wojskowym przy ul. Krasińskiego, następnie na nowym cmentarzu wojskowym na rogu ul. Ślężnej i al. Wiśniowej, by ostatecznie trafić w 1972 do Berlina.
Podobnie jak okoliczne ulice także tutaj wystąpiły znaczne szkody podczas II wojny światowej. Zniszczone zostały kamienice po północnej stronie nr 2-18, 30-32, 36-38, a także nr 3-9, 13 oraz narożny budynek z ul. Pułaskiego po stronie południowej. Po wojnie uzupełniono zabudowę pod nr 2-14, 3-9 oraz nr 13 lecz równocześnie zburzono pod koniec lat 90. kamienicę nr 34. Obecną nazwę generała Józefa Haukego-Bosaka (1834-1871), dowódcy w powstaniu styczniowym i działacza emigracyjnego nadano po wojnie.

  • /foto/5625/5625500m.jpg
    1919
  • /foto/8/8005m.jpg
    1945 - 1947
  • /foto/8047/8047234m.jpg
    1947
  • /foto/6952/6952945m.jpg
    1949
  • /foto/7530/7530786m.jpg
    1950 - 1952
  • /foto/3321/3321568m.jpg
    1963
  • /foto/4627/4627044m.jpg
    1969
  • /foto/9349/9349131m.jpg
    1987
  • /foto/4199/4199570m.jpg
    2004
  • /foto/6/006957m.jpg
    2004
  • /foto/9/9097m.jpg
    2004
  • /foto/27/27426m.jpg
    2004
  • /foto/27/27435m.jpg
    2004
  • /foto/197/197720m.jpg
    2007
  • /foto/304/304642m.jpg
    2009
  • /foto/338/338608m.jpg
    2010
  • /foto/338/338609m.jpg
    2010
  • /foto/338/338615m.jpg
    2010
  • /foto/338/338616m.jpg
    2010
  • /foto/3795/3795154m.jpg
    2010
  • /foto/423/423063m.jpg
    2011
  • /foto/3671/3671898m.jpg
    2013
  • /foto/4273/4273081m.jpg
    2013
  • /foto/4659/4659338m.jpg
    2014
  • /foto/8573/8573683m.jpg
    2014
  • /foto/7194/7194020m.jpg
    2018
  • /foto/7716/7716957m.jpg
    2018
  • /foto/9041/9041011m.jpg
    2020
  • /foto/10443/10443458m.jpg
    2023

Zdzisław K.°

Poprzednie: Zespół głównej bramy wejściowej Strona Główna Następne: Stacja kolejowa Wrocław Klecina (dawna)