Prof. Tadeusz Szczęsny Owiński (1904 – 1995), Pionier Wrocławia (przybył tu 9 maja 1945 r.) był twórcą powojennej stomatologii akademickiej we Wrocławiu oraz wrocławskiej szkoły chirurgii stomatologicznej. Był absolwentem Wydz. Lekarskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, uczniem i współpracownikiem prof. Antoniego Cieszyńskiego – najwybitniejszego polskiego stomatologa. W czasie wojny jako żołnierz AK ps. Maciuś uczestniczył w Powstaniu Warszawskim.
Po wojnie zasługą prof. Owińskiego była opieka nad mieniem pozostawionym w niemieckim instytucie Dentystycznym, kierowanie pracami remontowo-budowlanymi tego budynku (obecnie hotel Dikul przy ul. Cieszyńskiego), organizacja uniwersyteckiej kliniki i studiów stomatologicznych, a także uruchomienie już w lipcu 1945 r. ambulatorium stomatologicznego. W latach 1947–1949 oraz 1962–1969 pełnił funkcję dyrektora oddziału stomatologii Wydziału Lekarskiego, a w latach 1960–1962 funkcję dziekana tego Wydziału. Katedrą i Kliniką chirurgii stomatologicznej kierował do 1969 r.
Już w 1945 r. właśnie prof. Tadeusz Owiński był inicjatorem nazwania pobliskiej ulicy Burgfeld, przy której mieściła się Klinika Stomatologii ulicą Antoniego Cieszyńskiego;
teraz (17.09.2020 r.) uchwałą RM Wrocławia skwer pomiędzy ulicami Cieszyńskiego, Nowy Świat i Odrą uzyskał nazwę Skwer Tadeusza Szczęsnego Owińskiego.
Prof. Tadeusz Owiński wraz z żoną, dr Barbarą Włodek-Owińską jest pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca przy ul. Bujwida.
[wk zob.
]