Jesteś niezalogowany
NOWE KONTO

Polski Deutsch

      Zapomniałem hasło/login


ä ß ö ü ą ę ś ć ł ń ó ż ź
Nie znaleziono żadnego obiektu
opcje zaawansowane
Wyczyść




Nastawnia, Wrocław
Popski: Założyłem obiekt.
pl. Wróblewskiego Walerego, gen., Wrocław
Mmaciek: Obiekt dla słupa był założony w innym obiekcie ze słupem (stąd ul. Rydygiera). Wyprostowałem.
ul. Zapolskiej Gabrieli, Wrocław
PP: Słup propagandowy wymieniony w przypisaniach prawdopodobnie był rekwizytem dla potrzeb filmu. Brak mu proporcji rzeczywistych obiektów, które miał wyobrażać.
Mosty Uniwersyteckie, Wrocław
Zdzisław K.: Ładne ptaszki.
Brama Cesarska, Wrocław
Zdzisław K.: Super foto. Wcześniejszy kadr.
Bastion Sakwowy, Wrocław
tert: Mock jakby poczuł muśnięcie na ramieniu. Zatrzymał się i obrócił. Spojrzał przez ramię. Nic. Wydawało mu się, że to z przyszłości...

Ostatnio dodane
znaczniki do mapy

Mmaciek
Popski
StaSta
Mmaciek
sawa
MacGyver_74
dariuszfaranciszek
foto-baron
Rob G.
Tony
Rob G.
Rob G.
McAron
MacGyver_74
MacGyver_74
MacGyver_74
prysman
MacGyver_74
MacGyver_74
MacGyver_74
MacGyver_74

Ostatnio wyszukiwane hasła


 
 
 
 
Początki budowy Nowej Akademii Medycznej we Wrocławiu
Autor: Mmaciek°, Data dodania: 2020-09-17 22:54:04, Aktualizacja: 2020-09-29 19:40:26, Odsłon: 3278

Historia budowy kampusu i szpitala przy ul. Borowskiej autorstwa prof. Bogdana Łazarkiewicza, byłego rektora Akademii Medycznej we Wrocławiu.

Bazą powołanej w 1950 r. Akademii Medycznej we Wrocławiu były budynki należące do Wydziału Lekarskiego i Oddziału Farmacji Uniwersytetu i Politechniki Wrocław-skiej. Z zespołu klinik znajdujących się w rejonie ulic Skłodowskiej-Curie, Chałubińskiego i Pasteura utworzono Państwowy Szpital Kliniczny nr 1. W pewnym okresie mieliśmy sześć szpitali klinicznych: PSK nr 1 przy ul. Skłodowskiej-Curie, PSK nr 2 przy ul. Kraszewskiego, PSK nr 3 przy ul. Poniatowskiego, PSK nr 4 przy ul. Wrońskiego, PSK nr 5 przy ul. Traugutta i PSK nr 6 przy ul. Dyrekcyjnej. Budynki zarówno klinik, jak i zakładów teoretycznych to w większości stare obiekty, niektóre ponad 100-letnie, wymagały niekończących się remontów i modernizacji, a były rozproszone po różnych dzielnicach miasta. Próby modernizacji zabytkowych budynków niejednokrotnie przekraczały koszty nowych, dlatego też już w latach 60. XX w. zaczęto coraz głośniej mówić o potrzebie budowy Nowej Akademii Medycznej.

Zaczęło się od przygotowań programów użytkowych, które musiały wykonać poszczególne kliniki i zakłady, a które, niestety, trzeba było zmieniać i przerabiać w związku z tworzeniem w 1971 r. w naszej Uczelni nowej struktury – instytutów medycznych. Nie zatrzymało to jednak koncepcji budowy Nowej Akademii Medycznej i w 1973 r. opracowano docelowy program użytkowy i założenia techniczne. W dyskusjach o lokalizacji Nowej Akademii Medycznej wymieniano m.in. Oborniki Śląskie (sąsiedztwo lasów, klimat, tereny na miasteczko akademickie, na budownictwo indywidualne dla pracowników itp.).

Zwyciężyła koncepcja „Krzyki” – tereny między ulicą Ślężną, Borowską i Wiśniową – około 70 hektarów. Tak przedstawiała się pierwsza koncepcja realizacyjna Nowej Akademii Medycznej we Wrocławiu:

  • 1 000 000 m3 kubatury budynków,
  • 146 000 m2 powierzchni użytkowej,
  • 2300 studentów Wydziału Lekarskiego,
  • 500 studentów Wydziału Farmacji,
  • 1700 chorych hospitalizowanych,
  • 1800 chorych w przychodniach,
  • 5400 pracowników,
  • 600 uczennic Liceum Medycznego Pielęgniarstwa,
  • 2500 miejsc hotelowych.

W sumie 8800 miejsc pracy i nauki, 3500 leczonych chorych oraz mieszkania dla 2500 osób.

Plan nowej akademii zakładał, że nowe budynki uczelni powstaną w ciągu 10 lat. 7 marca 1975 r. Sąd Konkursowy na „Projekt Koncepcyjny Nowej Akademii Medycznej” ogłosił wyniki: pierwszą nagrodę przyznano zespołowi Biura Studyjno-Projek- towego Politechniki Wrocławskiej w składzie: inż. arch. Marian Barski, inż. arch. Krystyna Barska, inż. arch. Janusz Blachowski, inż. arch. Janusz Duraj, doc. dr inż. arch. Ryszard Żabiński. Z okazji tego konkursu architektoniczno-urbanistycznego wykonano porcelanowy medal. Była również makieta Nowej Akademii Medycznej, którą przynajmniej przez dwa lata eksponowano w starej jeszcze sali Senatu. Dalsze losy makiety nie są mi znane.

Zwycięska praca w konkursie architektoniczno-urbanistycznym z 1975 r. „Projekt Koncepcyjny Nowej Akademii Medycznej we Wrocławiu" wykonana przez Biuro Studyjno-Projektowe Politechniki Wrocławskiej w składzie: inż. arch. Marian Barski, inż. arch. Krystyna Barska, inż. arch. Janusz Blachowski, inż. arch. Janusz Duraj, doc. dr inż. arch. Ryszard Żabiński.

Tyle zapamiętałem z początków Nowej Akademii Medycznej we Wrocławiu, której budowa nie trwała 10 lat, jak zakładano, ale ponad 30. Myślę, że istnieją dokumenty, na podstawie których można by napisać szczegółową historię tej rekordowo długo trwającej inwestycji. Wymienię tu tylko kilka cytatów kolejnych rektorów, dotyczących trudności związanych z budową NAM.

„7.03.1975 r. rozstrzygnięto konkurs architektoniczno-urbanistyczny i zgodnie z uchwałą Rządu nr 158 z lipca 1973 r. inwestycja ta została włączona do rządowego programu rozbudowy Dolnego Śląska do realizacji 1977–1985” (rektor prof. St. Iwankiewicz – Akad. Med. 1970–1975)

„Będziemy kontynuowali energiczne starania zmierzające do budowy zakładów teoretycznych na terenach przeznaczonych pod budowę NAM-u” (rektor prof. E. Rogalski, inauguracja 1978/1979) „W pierwszym etapie po uzbrojeniu terenu mają być budowane obiekty gospodarcze, w drugim budynek klinik zabiegowych” (rektor prof. M. Wilimowski – Akad. Med. 1980–1985)

„Bardzo niepokoi mnie żółwie tempo budowy NAM-u. Kiedy po wizytacji terenu budowy użyłem określenia, że są to »działania pozorowane«, czynniki polityczne nie mogły mi tego wybaczyć i długo mi to wypominano. Po roku mogłem stwierdzić, że na terenie budowy pracują już dwa poważne przedsiębiorstwa budowlane: BUDOPOL i WPBP nr 1. Zakończono prace mające na celu uzbrojenie terenu. Obiekty Centralnej Pralni były na ukończeniu. Dotrzymany ma być termin rozpoczęcia budowy pierwszego bloku klinicznego i mimo że kryzys ekonomiczno-społeczny nie sprzyja tego typu inwestycjom, budowa NAM-u będzie dla nas nadal sprawą priorytetową” (rektor prof. B. Łazarkiewicz, inauguracja 1988/1989)

Trudno dzisiaj ustalić dokładną datę zakończenia tej inwestycji, ponieważ wprowadzanie użytkowników poszczególnych jednostek klinicznych i zakładów odbywało się, gdy trwała jeszcze budowa. W grudniu 2003 r. wprowadziła się Uniwersytecka Przychodnia Specjalistyczna. W 2004 r. rozpoczęła działalność diagnostyka laboratoryjna i ambulatoryjna diagnostyka obrazowa. W 2007 r. wprowadziła się administracja szpitala. Uruchamiano blok operacyjny i rozpoczęło się stopniowe wprowadzanie poszczególnych Klinik do Akademickiego Szpitala Klinicznego (późniejszego Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego) przy ulicy Borowskiej 213.

Kompleks przy ul. Borowskiej współcześnie

19 grudnia 2012 r. odebrano kompleks budynków dla Wydziału Farmacji, a 17 września 2015 r. oddano budynki Kliniki Hematologii Dziecięcej „Przylądek Nadziei”. II Katedra i Klinika Chirurgii Ogólnej i Chirurgii Onkologicznej, którą kierowałem przez 20 lat (1980–2000), rozpoczęła przenosiny do nowego budynku przy ul. Borowskiej 30 listopada 2007 r., a rozwinęła pełną działalność 1 stycznia 2008 r. W przeprowadzce „mojej kliniki” nie uczestniczyłem, a jako emeryt obserwowałem ze smutkiem, ze kończy się jakiś historyczny okres. W budynku przy ulicy Skłodowskiej-Curie przepracowałem prawie całe swoje życie „chirurgiczne”. Spośród kilkudziesięciu chirurgów, którzy tu działali, wymienię dwa nazwiska: prof. Jana Mikulicza-Radeckiego – pierwszego kierownika Kliniki Chirurgicznej (1890–1905) i prof. Wiktora Brossa (pierwszego kierownika Kliniki Chirurgicznej po II wojnie światowej, 1946–1973), których duch nadal pozostał w tych ponad 100-letnich murach. Popiersia obydwu wspaniałych naszych mistrzów i nauczycieli strzegą świętości sali wykładowej im. profesora Wiktora Brossa, w której raz w miesiącu spotykają się chirurdzy całego regionu na posiedzeniach naukowych Dolnośląskiego Oddziału Towarzystwa Chirurgów Polskich.

Bogdan Łazarkiewicz


Bogdan Łazarkiewicz (ur. 10 października 1929 w Mokrzeszy) – profesor doktor habilitowany nauk medycznych specjalizujący się w chirurgii ogólnej. W latach 1978-1984 prorektor (dwie kadencje) a od 1987 do 1990 rektor Akademii Medycznej we Wrocławiu. Doktor honoris causa Akademii Rolniczej we Wrocławiu (2002 r.) i Akademii Medycznej we Wrocławiu (2009 r.). Napisał ponad 320 prac na temat chirurgii jamy brzusznej, gruczołów i narządów oraz układu krążenia. Zajmował się także obrażeniami wielonarządowymi, urazami termicznymi a także chorobami, które krzyżowały chirurgię i z ginekologią i urologią. Pod jego patronatem wykształciło się wielu chirurgów. Patronował dwudziestu doktorom i trzem pracom habilitacyjnym. Lekarzem został w 1954 roku. W latach 1961-2000 pracował w II Klinice Chirurgicznej AM we Wrocławiu.


/ / / / 213-221 /
/ / / UM /