Stara Giełda przy placu Solnym nr 16. Proj. Carl Ferdinand Langhans.

Budynek Starej Giełdy jest przykładem klasycyzmu monumentalnego. Na przedniej ścianie budynku, nad balkonem, zachował się herb z literą W. Oznacza ona Wratysława czyli założyciela miasta. Nie ma natomiast innych elementów miejskiego herbu, bo kupcom władza kojarzyła się z koniecznością płacenia podatków. Na dachu, na każdym rogu umieszczono po jednej rzeźbie orła z rozpostartymi skrzydłami.

Swoją siedzibę miał tu Bank Miejski, Towarzystwo Frachtu Wodnego, Celny Urząd Rewizyjny, Instytut Kontroli Ulic i korporacja budowlana, której towary dostarczano barkami m.in. do Bazylei i Berlina. Na początku XX wieku budynek został przebudowany. Zmieniono m.in. układ schodów, a wszystko po to by dostosować budynek do pełnienia funkcji publicznej.

Podczas oblężenia Wrocławia w 1945 roku symbol potęgi kupieckiej nie ucierpiał w takim stopniu, jak inne budynki na placu Solnym. Tylko jeden pocisk trafił w dach i spowodował nieznaczne zniszczenia w środku. Dlatego od razu po wojnie Stara Giełda rozpoczęła działalność jako siedziba różnych instytucji życia publicznego. Swoją siedzibę miał tu m.in. Dział Techniczny Zarządu Miejskiego Wrocławia, Archiwum Budowlane, a później bank. Stara Giełda dawny blask odzyskała jednak dopiero na początku XXI wieku. W 1992 roku wystawiono ją na sprzedaż na targach w Cannes. Budynek został zakupiony w 1994 r., remont trwał, aż do 2003 r. Obecnie Stara Giełda pełni funkcję biurowca.