Tereny wodonośne Wrocławia to obszar 1026 hektarów łąk i stawów zlokalizowanych na południowym wschodzie miasta oraz wsi: Mokry Dwór, Blizanowice, Trestno oraz Radwanice. Obszar pozyskiwania wody dla Wrocławia został wyznaczony pod koniec XIX wieku, zaś pierwsze studnie i rurociągi powstały w latach 1902 - 1904.

Tereny wodonośne Wrocławia zasilane są wodą pozyskiwaną z rzeki Oławy, która z kolei jest zasilana przez Nysę Kłodzką czerpiącą wodę ze źródeł w Sudetach. Wodę z Oławy pompuje na tereny wodonośne pompownia Czechnica , natomiast wodę z Nysy Kłodzkiej do kanału Nysa-Oława pompuje pompownia Michałów . Woda z rzeki Oławy trafia do liczącej 21 kilometrów sieci rowów i kanałów nawadniających, które rozprowadzają ją do 63 stawów infiltracyjnych o łącznej powierzchni niemal 60 hektarów.

Od sprawnej pracy zastawek w poszczególnych zbiornikach na terenach wodonośnych uzależniona jest efektywność procesu infiltracji, który polega na nabraniu przez wodę powierzchniową lepszych właściwości wody podziemnej. Odpowiada za to wiele procesów biologicznych, chemicznych i fizycznych zachodzących podczas kilkutygodniowego przebywania wody w gruncie.

Woda poddana procesowi infiltracji pobierana jest z całego obszaru terenów wodonośnych Wrocławia. Wykorzystywana jest do tego celu sieć 558 studni poborowych dostarczających ją rurociągami do trzech pompowni: Radwanice, Świątniki i Bierdzany.