Budynki na wystawę 1881 roku wybudowano w ciągu kilku zimowych miesięcy.Z racji wielkości ekspozycji oraz ilości stoisk i sprzedających wystawę przeniesiono z placu Wolności w okolice pl. Staszica. Poza wielkością obszaru znaczenie miał też fakt, że na a ówczesnym placu Wolności co jakiś czas odbywały się musztry wojskowe, z których tak wojsko jak i miasto zrezygnować nie chciało. Ograniczenia czasowe ekspozycji na pl. Wolności wynosiły od kilku dni, do kilku tygodni. Nowe miejsce umożliwiło wystawę trwająca od maja do września 1881 r..Stare wystawy za operą zajmowały obszar 4700 m2, nowa dawała plac 14200 m2, a więc trzykrotnie większy.. Ilość wystawców w 1881 to ponad 1300 firm i osób. Do wykończenia wystawy i jej organizacji użyto 300 żołnierzy pułku piechoty pomagających przy montażu stanowisk. W mieście pojawiły się dorożki i tramwaje konne oznaczone napisem "Nach der Ausstellung" wożące gości i kontrahentów z różnych miejsc Wrocławia na wystawę. W jednych, jak i w drugich można było u konduktora kupić od razu bilet na wystawę. Główny pawilon wystawowy wraz z przyległymi doń był największą atrakcją wystawy. Sala główna mocno przeszklona oferowała artykuły szklane i porcelanę. Pawilon główny to także ekspozycja przemysłu hutniczego i kopalń. Pawilony po lewej stronie sali głównej prezentowały ekspozycję wyrobów metalowych oraz panoramę Karkonoszy zwanych wtedy Górami Olbrzymimi. W kolejnej sali zagościły maszyny w zdecydowanej większości parowe, aparaty gorzelnicze i do fabrykacji octu. Była tam także mała drukarnia drukująca na co dzień "Donosiciela urzędowego wystawy". Ekspozycję wystawy uzupełniały także maszyny i warsztaty tkackie, fabryka obuwia, która na oczach zwiedzających w ciągu pół godziny produkowała buty damskie lub męskie. Wystawa miała także swoją część historyczną na której można było odnaleźć ekspozycję prehistorycznych wykopalisk., w tym z Ojcowa w dawnym Królestwie Polskim.
b/h/2009 - Dziennik Poznański 113, 116, 125 r.1881