Pierwsze plany wytyczenia ulicy powstały w latach 80. XIX wieku. Jednak dopiero w 1895 r. powstał plan, według którego zrealizowano później nową drogę. Szeroka, dwujezdniowa ulica, rozdzielona pasem zieleni prowadziła od ul. Grabiszyńskiej do al. Wiśniowej. Trzeba zaznaczyć, że powstawała ona w kolejnych etapach. Najstarsze odcinki ulicy znajdowały się przy ul. Grabiszyńskiej i w okolicach pl. Postańców Śląskich. Około 1904 r. do nowej ulicy przyłączono dawną ul. Platanową (Platanenalle), która ciągnęła ...
Pierwsze plany wytyczenia ulicy powstały w latach 80. XIX wieku. Jednak dopiero w 1895 r. powstał plan, według którego zrealizowano później nową drogę. Szeroka, dwujezdniowa ulica, rozdzielona pasem zieleni prowadziła od ul. Grabiszyńskiej do al. Wiśniowej. Trzeba zaznaczyć, że powstawała ona w kolejnych etapach. Najstarsze odcinki ulicy znajdowały się przy ul. Grabiszyńskiej i w okolicach pl. Postańców Śląskich. Około 1904 r. do nowej ulicy przyłączono dawną ul. Platanową (Platanenalle), która ciągnęła się od al. Wiśniowej do al. Dębowej oraz nienazwany odcinek ulicy od al. Dębowej na południe (na niektórych mapach nosi on nazwę Parkstr.). Około 1920 r. ulicę wydłużono jeszcze od wiaduktu kolejowego do toru wyścigów konnych na Partynicach, lecz już wkrótce nadano mu nową nazwę Rennbahnstr. Przedwojenną nazwę ulicy nadano na cześć niemieckiej dynastii Hohenzollernów, królów Prus, a po 1871 r. cesarzy niemieckich.
W czasie walk o Festung Breslau zabudowa ulicy do pl. Powstańców Śląskich została prawie w całości zniszczona. Były to głównie wysokie, bogate kamienice. Najmniej ucierpiał południowy, willowy odcinek ulicy. Po wojnie ulicę na całej długości nazwano Sudecką. Jednak taki stan utrzymywał się do 1969 r. Wtedy właśnie władze ukraińskiego miasta Zaporoże nazwały jedną z ulic Wrocławską. Żeby nie być gorszymi władze Wrocławia przemianowały odcinek ul. Sudeckiej od ul. Grabiszyńskiej do pl. Powstańców Śląskich na ul. Zaporoską.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
2
