13
 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Zespół budynków kościelno-klasztornych założyła w XV wieku nowopowstała grupa mnichów z zakonu bernardynów. Została ona z namaszczenia papieża wysłana na Śląsk do walki z herezją i husytyzmem. Do Wrocławia zostali zaproszeni przez biskupa Piotra Nowaka. Grupie tej przewodził Jan Kapistran (Giovanni Capistrano 1386 -1456). Granice miasta przekroczyli 15 II 1453 r by już 18 III otrzymać teren pod swoją siedzibę na Nowym Mieście. Budowę kompleksu rozpoczęli w 1453 roku wyburzywszy uprzednio zabudowę ...
Zespół budynków kościelno-klasztornych założyła w XV wieku nowopowstała grupa mnichów z zakonu bernardynów. Została ona z namaszczenia papieża wysłana na Śląsk do walki z herezją i husytyzmem. Do Wrocławia zostali zaproszeni przez biskupa Piotra Nowaka. Grupie tej przewodził Jan Kapistran (Giovanni Capistrano 1386 -1456). Granice miasta przekroczyli 15 II 1453 r by już 18 III otrzymać teren pod swoją siedzibę na Nowym Mieście. Budowę kompleksu rozpoczęli w 1453 roku wyburzywszy uprzednio zabudowę jaka tam się znajdowała. Dwa lata później w dniu 28 IX 1455 roku dokonali już uroczystego poświęcenia pierwszego, prowizorycznego kościoła który stanął pomiędzy górką Kacerską i bramą Ceglaną. W 1465 roku rozpoczęto budowę nowego, murowanego kościoła wraz z klasztorem. Całość ukończono i poświęcono dopiero w 1502 roku. W 1522 roku po sporze z Rada Miejską Wrocławia trwającym od 1517 roku bernardyni opuścili Wrocław i budynki kościelno-klasztorne. W tym samym 1522 roku do kompleksu przeniesiono chorych ze szpitala św. Barbary tworząc w kompleksie nowy szpital. Przez kolejne 4 lata sam kościół był nieczynny i dopiero w 1526 roku został zamieniony na ewangelicki z parafią prowadzącą cały szpital. W swej formie architektonicznej kompleks budynków przez kolejne 4 wieki nie uległ jakimś charakterystycznym zmianom i przetrwał aż do XIX wieku. Miały w nim miejsce tak przebudowany jak i rozbudowy ale nie mające większego wpływu na wygląd zewnętrzny. Przełom XIX i XX wieku wtopił zespół w nowo powstające budynki zieleń których ilość rosła wraz z dynamicznym rozwojem miasta i tak doczekał „Festung Breslau”. Warto nadmienić, że już od 1928 roku część kompleksu pełniła funkcje muzealne.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
W czasie oblężenia miasta zniszczenia budynków kompleksu pobernardyńskiego sięgnęły 70%. Odbudowę i renowację kompleksu przeprowadzano w kilku etapach: - 1949 prace zabezpieczające pod kierunkiem Aleksandra Krzywobłockiego - 1956 - 1974 odbudowa pod kierunkiem Edmunda Małachowicza W 1974 roku ukończono prace oddając obiekt do użytku z przeznaczeniem całości na Muzeum Architektury bonczek/hydroforgroup/2007 na podstawie książki Edmunda Małachowicza „Wrocław – Zespół pobernardyński” Wydawnictwo Arkady Warszawa 1985
|
|||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
|
|
|||||||||||
Muzeum Architektury na innych fotografiach
|
|||||||||||
|
|
|||||||||||
|
||
|
||
|
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|