Jesteś niezalogowany
NOWE KONTO

Polski Deutsch

      Zapomniałem hasło/login


ä ß ö ü ą ę ś ć ł ń ó ż ź
Nie znaleziono żadnego obiektu
opcje zaawansowane
Wyczyść

 
 
 
 
Nowa hala produkcyjna Bombardier Transportation
3
 
Pomnik więźniów obozu pracy Gross-Rosen/AL Breslau II
9
 
Pomnik techniki - elektrowóz ET21-09
4
 
Integracyjny Inkubator Przedsiębiorczości
10
 
Produkty zakładów Linke-Hofmann / Pafawag
21
 
Budynek nr 12
6
 
Ujęcie wody technologicznej
9
 
Kotłownia (dawna)
15
 
Wieża ciśnień
16
 
Stacja transformatorowo-rozdzielcza
14
 
Mapy i plany
5
14b
Budynek nr 14b
1
HL
Wnętrza - hale budowy lokomotyw
7
HNN
Wnętrza - hale niezidentyfikowane
22
HW
Wnętrza - hale budowy wagonów
11
W-1
Hala W-1
5
W-1/S
Hala W-1/S
7
W-2
Hala W-2
2
W-3
Hala W-3
14
W-4
Hala W-4
3
W-6
Hala W-6
6
W-7
Hala W-7
20
 
 
 
 
  ID: 508875

Alstom Pojazdy Szynowe (d. PAFAWAG)

Linke-Hofmann-Werke (LHW), Linke-Hofmann-Lauchhammer (LHL), Linke-Hofmann-Busch (LHB), Państwowa Fabryka Wagonów Pafawag (1945-1997), Adtranz-Pafawag (1997-2001), Bombardier Transportation Polska (2001-2022)



Budowa
1895-1912
 
Historia firmy

W 1832 r. królewska spółdzielnia handlu morskiego (Königliche Seehandlungs-Sozietät) wraz z wrocławskim bankierem Gustavem Heinrichem Rufferem założyli zakłady budowy maszyn (Maschinenbau-Anstalt Breslau). Zakłady dostarczały wyposażenie kopalń, odbiorcami maszyn były huty, walcownie, cementownie i cukrownie, a także papiernie i tkalnie. Już od chwili założenia zakład opierał produkcję na własnej odlewni żeliwa, dzięki czemu można było produkować duże części, takie jak koła wodne ...
Historia firmy

W 1832 r. królewska spółdzielnia handlu morskiego (Königliche Seehandlungs-Sozietät) wraz z wrocławskim bankierem Gustavem Heinrichem Rufferem założyli zakłady budowy maszyn (Maschinenbau-Anstalt Breslau). Zakłady dostarczały wyposażenie kopalń, odbiorcami maszyn były huty, walcownie, cementownie i cukrownie, a także papiernie i tkalnie. Już od chwili założenia zakład opierał produkcję na własnej odlewni żeliwa, dzięki czemu można było produkować duże części, takie jak koła wodne i śluzy. Siedziba fabryki mieściła się we Wrocławiu przy Lorenzgasse 2/3 (ul. Sikorskiego, przed Bramą Mikołajską ( ). Ruffer był wizjonerem. Jako syn kupca tkanin organizował zakupy wełny w całej Europie dla domu handlowego "Eichborn & Co." dlatego zainteresowany był poprawą infrastruktury transportowej - rozbudowy Odry jako szlaku handlowego. W momencie gdy w Anglii przeprowadzono udane próby z koleją, Ruffer za wszelką cenę chciał wprowadzić nowy wynalazek na Śląsk. To właśnie Ruffer został w 1841 r. dyrektorem towarzystwa budowy kolei Wrocław - Świebodzice, a jego zakłady wyprodukowały w 1846 r. pierwszy kocioł parowozu - jako pierwszy zakład na Śląsku.

W 1839 r. Gottfried Linke, stelmach i producent dorożek, założył fabrykę wagonów (Waggonfabrik von Gottfried Linke z/s Büttnerstraße 32 /ul. Rzeźnicza/) otrzymując kontrakt na budowę sprzętu budowlanego (taczek) oraz platform do prac ziemnych przy budowie Kolei Górnośląskiej. Jego głównym odbiorcą była właśnie spółka „Oberschlesische Eisenbahn-Gesellschaft”. Około 1844 r. fabryka Linkego dostarczyła pierwsze stalowe węglarki na nową linię "marchijską" budowaną z Wrocławia w stronę Legnicy. (więcej o Gottfriedzie Linke w artykule: ).

W roku 1852 r. Ruffer miał już większościowy pakiet udziałów w spółce, a rok później Königliche Seehandlungs-Sozietät sprzedała mu swoje udziały. Ruffer rósł w siłę. Od 1860 roku jego "Ruffer'sche Maschinenfabrik" do programu produkcyjnego włączyła budowę lokomotyw parowych. W latach 1860-1865 zbudowano 43 parowozy dostarczane dla Kolei Górnośląskiej. Pierwszy parowóz przekazano 2 stycznia 1861 r. Pod koniec lat 50. w zakładach pracowało ok. 700 osób z tego ponad 200 ślusarzy i druciarzy, 35 stolarzy, 35 formiarzy i ok. 100 czeladników. W 1866 r. zakłady Ruffera dostarczają 15 parowozów towarowych (układ osi 1-2-0) dla Kolei Prawego Brzegu Odry (ROUE). W 1873 osiem parowozów-tendrzaków towarowych (układ osi 0-3-0) i kolejne 4 rok później.

Do obydwu wspomnianych wyżej firm części dla maszyn i urządzeń kolejowych dostarczała firma braci Johanna Gottfrieda i Ernsta Hofmannów, mających już od 1844 r. fabrykę powozów, która przekwaliikowała się na fabrykę wagonów. Oprócz wagonów produkowała akcesoria dla straży pożarnej. Fabryka mieściła się w kwadracie ulic Kolejowej, Grabiszyńskiej, Prostej i Tęczowej. Od 1856 zakłady Hofmannów były oficjalnymi dostawcami zakładów Linkego i Ruffera.

Z powodu braku miejsca na Starym Mieście Gottfried Linke przenosi w latach 1858-1860 fabrykę na przedmieścia ówczesnego Wrocławia - na Plac Strzegomski, gdzie firma się rozwinęła. W 1867 r. Linke umiera - fabrykę przejmują jego synowie prowadząc pod nazwą G. Linkes Söhne, Waggonfabrik, Breslau. W czasie wojny prusko-francuskiej zakład otrzymuje wiele zleceń i zostaje dokapitalizowany. 28 lutego 1871 roku zakład został przekształcony w „Breslauer Aktiengesellschaft für Eisenbahnwagen”. W 1889 r. firmę opuścił 120 tysięczny wagon!

W lutym 1884 roku umiera Gustaw Ruffer, pełniący już wówczas funkcję tajnego radcy handlowego. Jego potomkowie kontynuują działalność fabryki pod nazwą "Maschinen-Bau-Anstalt G. H. v. Ruffer".

W 1897 r. zakłady Linkego zmieniają się w spółkę akcyjną pod nazwą "Breslauer Aktiengesellschaft für Eisenbahnwagenbau". Nowa spółka przejmuje zakłady Linkego na Placu Strzegomskim i zakupiła tereny na Popowicach pod nowy zakład. 26 maja 1897 spółka przejmuje zakłady spadkobierców Ruffera - wówczas pod nazwą Breslauer Aktiengesellschaft (BAG) für Eisenbahnwagenbau die Maschinen-Bau-Anstalt Breslau GmbH vorm. G. H. von Ruffer. Przed akwizycją zakłady Ruffera w 1895 r. zmieniły nazwę i położyły kamień węgielny pod nową fabrykę lokomotyw i budowy maszyn na Muchoborze - powstał tam wydział produkcji lokomotyw.

Od 1900 r. tj. od chwili uruchomienia budowy lokomotyw w nowym zakładzie na Muchoborze rozpoczęła się ekspansja zakładów Linkego. Produkcja w dawnym zakładzie Ruffera przy Bramie Mikołajskiej była stopinowo wygaszana i zakończyła się w 1920 r. W kwietniu 1902 r. przekazano parowóz nr 100 - był to eksperymentalny, dwukierunkowy, dwutendrowy parowóz w układzie osi (0-3-0)+(0-3-0). Zakłady BAG für Eisenbahnwagenbau otrzymały Grand Prix na Wystawie Światowej w Paryżu w 1900 roku. W 1903 r. wyprodukowano pierwszy pojazd trakcji elektrycznej - trójwagonowy zespół trakcyjny dla kolei podmiejskiej Berlina. O 9 kwietnia 1906 r. połączono wydział lokomotyw i budowy maszyn oraz wydział budowy wagonów Breslauer Akt. Ges. für Eisenbahnwagenbau. Nazwa firmy (firma) brzmiała od teraz Breslauer Aktiengesellschaft für Eisenbahnwagenbau und Maschinenbauanstalt . Na Wystawie Światowej w Mediolanie w 1906 roku firma otrzymała nagrodę. Firma otrzymała dwie kolejne nagrody w 1910 roku na Międzynarodowej Wystawie Kolei i Transportu Lądowego w Buenos Aires oraz na Wystawie Światowej w Brukseli. W 1911 roku firma zdobyła nagrodę na międzynarodowej wystawie przemysłowo-handlowej w Turynie. Od 1908 produkowane były akumulatorowe zespoły silnikowe.

W 1912 r. doszło do połączenia BAG für Eisenbahnwagenbau und Maschinenbauanstalt z fabryką braci Hofmann - Waggonfabrik Gebrüder Hofmann & Co. AG. Nowy podmiot otrzymał nazwę Linke-Hofmann-Werke Breslauer Aktiengesellschaft für Eisenbahnwagen-, Lokomotiv- und Maschinenbau, w skrócie LHW. W tym czasie moce fabryki był ogromne - rocznie produkowano 200 parowozów i ok. 2.500 wagonów towarowych i 600 osobowych. Zakłady specjalizowały się także w budowie luksusowych wagonów-salonek i tzw. Hofzugów, czyli całych pociągów służących rodzinie cesarskiej. Skład pociągu cesarskiego z 1889 r. posiadał nr 1 na pruskiej kolei i stacjonował w stacji dworskiej w Poczdamie. Ostatni cesarz Prus - Wilhelm II spędzał w pociągu nawet pół roku. Ostatni pociąg cesarski, łącznie z lokomotywą pospieszną S10 (nr 1008) wyprodukowano w 1914 r. W maju 1913 roku zakłady wyprodukowały tysięczną lokomotywę - pospieszną pruskiej serii S 6 dla dyrekcji w Bydgoszczy. W czasie wojny rozpoczęto produkcję militarną - samolotów i pojazdów na potrzeby wojska.

W 1917 r. włączono do LHW zakłady kolejowe Waggonfabrik AG vorm. P. Herbrand & Co. z Kolonii-Ehrenfeld, założone w 1846 r. W 1920 r. LHW przejęła fabrykę maszyn papierniczych Papiermaschinenfabrik H. Füllner, w Cieplicach. Koncern nazywał się LHW AG. W czerwcu 1920 r. koncern wyprodukował 2000 lokomotywę - towarową serii G 12 która trafiła dyrekcji w Erfurcie.

Po latach współpracy w zakresie dostaw wyposażenia wagonów w 1922 r. doszło do fuzji LHW ze spółką akcyjną Lauchhammer AG z Torgau w Saksonii. - wówczas zmieniono nazwę na Linke-Hofmann-Lauchhammer AG (LHL AG). Koncern jako całość obejmował:
- fabrykę wagonów w Kolonii Ehrenfeld
- fabrykę maszyn papierniczych H. Füllnera w Cieplicach
- fabrykę wagonów JG Gossens, Lochner & Co., Brand k/Aachen
- tłocznię i kuźnię w Werdohl k. Wuppertalu
- nadreńskie biuro handu taborem R. Lochner & Co. w Aachen
- walcownię stali Hennigsdorf AG
W 1923 r. do grupy włączono spółkę Archimedes AG. Założona w 1875 r. firma była wówczas liderem w produkcji śrub, nakrętek, nitów i drobnych elementów żelaznych. Oprócz zakładu w ówczecnym Breslau (dziś Robotnicza), Archimedes AG posiadał zakłady w Kuźnikach oraz w Berlinie. Od tego momentu koncern LHL był samowystarczalny.

Pomimo ogromnych problemów w czasie kryzysu inflacyjnego w Niemczech koncern wszedł w zamówienia publiczne i rozpoczął \współpracę z koncernem elektrycznym AEG w zakresie produkcji taboru dla elektryfikowanych linii kolejowych. W latach 20. fabryka na Muchoborze (196 hektarów) zatrudniała ok. 4 tysięcy pracowników, co czyniło ja największym pracodawcą w Breslau. W całym koncernie pracowało ok. 50 tys. robotników i pracowników administracji. LHL Miała ogromne moce produkcyjne, stając się jednym z największych dostawców taboru kolejowego w Europie. Produkowano w niej dosłownie wszystko co mogło poruszać się na torach (lokomotywy, wagony kolejowe różnego przeznaczenia, wagoniki dla kolejek górskich itp.), ale również tramwaje (w latach 1925-1929 232 sztuki), ciągniki, maszyny dla przemysłu spożywczego i papierniczego. Uznana jakość produktów oraz terminowość wykonywania zleceń sprawiały, że wagony i lokomotywy z Wrocławia eksportowano do wielu krajów świata. Firma w szczytowym okresie rozwoju pokrywała 1/4 niemieckiego zapotrzebowania na tabor. W podobnej skali kształtował się udział zakładów w eksporcie wagonów z Niemiec. Pod koniec 1923 r. osiągnięto porozumienie zabezpieczeniu surowcowym w stal i energetycznym w węgiel z Oberschlesische Eisenindustrie AG w Gliwicach. W lutym 1926 r. z linii produkcyjnej zjechała lokomotywa nr 3000 parowóz pospieszny dla kolei brazylijskich (ukł osi 2-3-1). Pod koniec 1928 r. spółka Lauchhammer wycofała się z koncernu.

W 1928 r. nastąpiła fuzja z zakładami Waggon- und Maschinenfabrik Aktiengesellschaft vorm. Busch z Bautzen - zmiana nazwy (ostatnia przed 1945 r.) na Linke-Hofmann-Busch (LHB AG). W 1934 r. z koncernu odeszły zakłady Füllnera jako Füllnerwerke AG Warmbrunn. W związku z kryzysem gospodarczym w końcu lat 20-tych XX wieku zrezygnowano z budowy lokomotyw w 1929 roku (po wyprodukowaniu 3104 lokomotyw i 34 kotłów w latach 1860-1930), a kontyngenty rozdzielono po 50% na zakłady Krupp w Essen i Henschel w Kassel. W ramach rekompensaty Krupp otrzymał kwotę z programu budowy wagonów, a Henschel zamówienia na autobusy i ciężarówki. Zakończyło to produkcję lokomotyw w LHB we Wrocławiu, odtąd produkowano tylko wagony i elektryczne zespoły trakcyjne. W części fabryki ulokowano od 1933 r. zakłady FAMO Fahrzeug- und Motoren-Werke GmbH, które specjalizowały się w budowie silników spalinowych, traktorów, kotłów parowych i ciągników parowych. Liczba pracowników oscylowała w zakresie 7000-12000 osób. Podczas wojny produkowały pojazdy wojskowe, amfibie, ciągniki, remontowały czołgi. W czasie wojny w zakładach LHB produkowano pociągi pancerne oraz części do broni rakietowej, w tym do rakiet V-2 (dzioby). Na terenie fabryki powstał obóz pracy AL Breslau II w którym pracowało przeszło 1000 robotników przymusowych z Polski, Francji i Czech.

W 1945 r. dyrekcję LHB przeniesiono do Salzgitter w Dolnej Saksonii gdzie w czasie wojny zbudowano hale produkcyjne. Do 1996 roku zakłady w Salzgitter korzystały z historycznej nazwy Linke-Hofmann-Busch, a następnie Alsthom LHB, a od 1998 r. Alstom Transport Deutschland. W 1997 r. Alstom zakupił Fabrykę Wagonów Pafawag we Wrocławiu.

Po kapitulacji Festung Breslau zakłady Linke-Hofmann przez cały maj 1945 r. były inwentaryzowane przez przedstawicieli Zjednoczenia Przemysłu Metalowego w Katowicach i byłych pracowników zniszczonej fabryki Lilpop w Warszawie. W połowie czerwca przybyły jednostki trofiejne AC celem demontażu maszyn i urządzeń. Osiągnięto jednak cel - zgromadzono i uratowano dokumentację techniczną, plany zakładu i urządzeń. Dopiero specjalna Grupa Operacyjna przejęła ponownie zakład 7 lipca 1945 r., który zastano kompletnie wyszabrowany. Mając spis urządzeń przed przekazaniem zakładu AC polskie kierownictwo skutecznie domagało się zwrotu tych maszyn, na co AC wyraziła zgodę wskazując zakłady w Niemczech. W połowie sierpnia 1945 r. w zakładach pracowało już 100 polskich pracowników i 1500 Niemców. Co ciekawe - pod zarządem zakładu była przez krótki czas huta szkła w Wałbrzychu, która miała za zadanie oszklić całą fabrykę (106 tys. mkw.!). We wrześniu 1945 r. rozpoczęto prace nad produkcją pierwszych węglarek. 100 sztuk tzw. kriegów opuściło zakład już w styczniu 1946 r. W całym 1946 r. wyprodukowano ich 10 tysięcy.

W latach 50. funkcjonowały trzy wydziały PR-1 - produkujący wagony osobowe, zespoły trakcyjne, PR-2 produkujący tendry do parowozów i PR-7 produkujący węglarki. Moce zakładu pozwalały wyprodukować 500 węglarek dwuosiowych miesięcznie, 10 wagonów osobowych miesięcznie, 4 tendry do parowozów normalnotorowych i 5 do parowozów wąskotorowych (eksport do ZSRR). W 1952 r. otoczono zakład nowym ogrodzeniem z drutu kolczastego, odgradzając także zakłady M-5 (Dolmel). Od 1953 r. rozpoczęła się produkcja elektrowozów i trójczłonowych ezt (EW53 i później EN57) w ilości 1 pojazdu na miesiąc. W 1956 r. wyprodukowano 3 sztuki 1E - EP02. W latach 1951-1954 produkowano czteroosiowe wagony-cysterny. W latach 1953-1954 produkowano wieżyczki czołgowe. Stal konstrukcyjną dostarczała huta Łabędy i walcownia Batory w Chorzowie i Huta im Lenina w Nowej Hucie. Osprzęt węglarek dostarczały zakłady HCP, a do wagonów osobowych Huta Ostrowiec. Koła i osie dostarczały zakłady Fablok w Chorzowie. Problemem zakładów w tym czasie był wyeksploatowany park maszynowy, braki materiałowe i słaba jakość produkcji skutkująca naprawami wagonów już po półrocznym użytkowaniu.

W latach 1968-1972 produkowano 40 dwuczłonowych zespołów trakcyjnych EN94 dla warszawskiej EKD.

Z okazji VII Zjazdu Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, który odbył się w Warszawie w dniach 8-12 grudnia 1975 r., Pafawag przygotował specjalny pociąg nazwany „Odra II”. Nad tym projektem liczący 350 osób zespół pracował od wiosny 1975 r. W efekcie powstał luksusowy jak na ówczesne realia ekspres złożony z sześciu wagonów drugiej klasy, jednego wagonu pierwszej klasy oraz wagonów bagażowego i restauracyjnego. Całość ciągnięta była przez wyprodukowany w „Pafawagu” elektrowóz EP08. Pociąg był wyposażony w system automatycznego otwierania i zamykania drzwi, centralnie sterowane oświetlenie i nowoczesny system ogrzewania. Cały skład pomalowany został jednolicie w, niespotykane na PKP, kremowo-wiśniowe barwy. Tym pociągiem 8 grudnia 1975 r. o godz. 7:30 z dworca głównego odjechali do stolicy wrocławscy delegaci na zjazd partii. Później przez wiele lat kursował on na trasie Wrocław – Warszawa.

Łącznie zakłady Pafawag we Wrocławiu wyprodukowały 2231 lokomotyw elektrycznych oraz 1633 elektrycznych zespołów trakcyjnych. Najliczniej produkowanym modelem był elektryczny zespół trakcyjny 5B/6B (EN57), wyprodukowany w latach 1961–1993 w liczbie 1429 sztuk, oraz elektryczna lokomotywa towarowa ET22 produkowana dla PKP w latach 1969–1989. Państwowa Fabryka Wagonów „Pafawag” we Wrocławiu była jeszcze w latach osiemdziesiątych XX w. jednym z największych producentów taboru kolejowego w Europie. Na początku lat 90. sytuacja Pafawagu była fatalna. Poziom zamówień ze strony PKP na nowy tabor uległ drastycznemu obniżeniu. Nawiązanie współpracy z partnerami reprezentującymi segment taboru kolejowego koncernu ABB pozwoliło przetrwać najtrudniejsze lata. Przełomowym był 1997 rok — 27 lutego międzynarodowa grupa Adtranz, będąca fuzją segmentów transportu kolejowego ABB i Daimler Benz wykupiła 75% udziałów wrocławskiej fabryki, zapoczątkowując kompleksową modernizację i reorganizację zakładu. Jednym z warunków sfinalizowania kontraktu z rządem polskim było złożone zamówienie na 50 nowoczesnych lokomotyw dla PKP. Kontrakt nigdy nie został zrealizowany z winy PKP. W zakładzie budowano pudła dla lokomotyw serii BR145,146,185, ALP46 (USA) oraz superciężkie pudła lokomotyw IORE (dla linii Kiruna – Narwik), pudła do lokomotyw spalinowych typu DE2000 dla kolei greckich. Powstawały też wózki do wagonów towarowych zarówno typowe, jak i nowo opracowane Y 25 HIGH LOAD o nacisku na oś 25 ton dla kolei belgijskich SNCB. Produkcją ram ramy wózków trakcyjnych do lokomotyw produkowanych przez Bombardier Transportation zainteresowano kanadyjskiego producenta, który zdecydował o zakupie fabryki w 2001 r.

Od 2019 r. zakłady Bombardier Transportation we Wrocławiu produkują elektrowozy TRAXX DC3 których odbiorcą ma być PKP CARGO (ok. 60 lokomotyw). Zakład zatrudnia ok. 700 pracowników.

W 2022 r. Bombardier został wykupiony przez francuski Alstom, który także kupił zakłady we Wrocławiu dokąd przeniósł realizację zlecenia budowy nadwozi dla pociągów regionalnych Coradia Nordic - obszar podmiejski Oslo - realizacja do końca 2024 r. We wrocławskim zakładzie mają być produkowane pudła ze spawanego aluminium oraz ramy wózków dla różnych typów pojazdów szynowych. Od 2022 r. zakład zwiększył zatrudnienie o 100 osób i łącznie pracuje tu 1000 osób. Nowy kontrakt to dostawa od 2023 e. pomalownych i pospawananych pudeł wagonów do niemieckiego zakładu w Salzgitter. Alstom posiada w Polsce także zakłady Konstal w Chorzowie i ZWUS w Katowicach.

(moose - różne źródła niemieckie, polskie głównie:
Oryński T., Grupa operacyjna Wrocław, „Odra” 1967, nr 5.
Oryński T., Narodziny Pafawagu, „Przegląd Gospodarczy” 1975, nr 7.
Oryński T., Świadectwo tamtych dni, „Pafawag” nr 16 (668) z dn. 31.08.1981 r.
Oryński T., Znane i nieznane fakty z dziejów Pafawagu w relacji St. Komorowskiego i T. Oryńskiego, "Nauki Społeczne", nr 1(5), 2012.
Tempski Z., Trzy sylaby PAFAWAG, Ossolineum, Wrocław 1960.
Pokaż więcej Pokaż mniej
Pokaż więcej Pokaż mniej
 

  • Data: 1900-1906
    komentarze: 0
    Zakład Budowy Maszyn przy ul.Fabrycznej , fragment Linke-Hoffmann-Werke
  • Data: 1900-1914
    komentarze: 9
    Ul. Fabryczna-koniec pracy w zakładach LHW. W głębi budynek biurowy ...
  • Data: 1900-1914
    komentarze: 1
    Budynek zarządu LHW przy ul. Fabrycznej
  • Data: 1900-1914
    komentarze: 0
    Odlewnia
  • Data: 1900-1921
    komentarze: 0
    Widok zakładów LHW od strony lini kolejowej Wrocław-Berlin
  • Data: 1900-1921
    komentarze: 2
    Skład drewna, oraz estakada między zakładami Muchobór i Popowice.
  • Data: 1900-1921
    komentarze: 5
    Linia elektryczna na estakadzie łącznikowej między zakładami Muchobór ...
  • Data: 1900-1921
    komentarze: 1
    Zakład Popowice widziany z estakady łączącej go z Zakładem Muchobór.
  • Data: 1900-1921
    komentarze: 0
    Zabawy sportowe pracowników(uczniów)LHW
  • Data: 1900-1921
    komentarze: 0
    Widok zakładów LHW od strony lini kolejowej Wrocław-Berlin
  • Data: 1900-1921
    komentarze: 0
    Widok zakładów LHW od wschodu
  • Data: 1900-1921
    komentarze: 0
    Widok na południowo-wschodnią część LHW we Wrocławiu
  • Data: 1900-1921
    komentarze: 0
    Widok zakładu oraz budynku zarządu od ul. Fabrycznej
  • Data: 1901
    komentarze: 0
    Reklama zakładu
  • Data: 1904-1905
    komentarze: 0
    Budowa hal wrocławskich zakładów produkcji wagonów (Breslauer ...
  • Data: 1904-1905
    komentarze: 0
    Budowa hal wrocławskich zakładów produkcji wagonów (Breslauer ...
  • Data: 1904-1905
    komentarze: 0
    Budowa hal wrocławskich zakładów produkcji wagonów (Breslauer ...
  • Data: 1904-1905
    komentarze: 0
    Budowa hal wrocławskich zakładów produkcji wagonów (Breslauer ...
  • Data: 1904-1905
    komentarze: 1
    Budowa hal wrocławskich zakładów produkcji wagonów (Breslauer ...
  • Data: 1904-1905
    komentarze: 0
    Budowa hal wrocławskich zakładów produkcji wagonów (Breslauer ...
  • Data: 1904-1905
    komentarze: 0
    Budowa hal wrocławskich zakładów produkcji wagonów (Breslauer ...
  • Data: 1910
    komentarze: 0
    Stanowisko wytwarzania resorów
  • Data: 1914
    komentarze: 0
    Linke – Hofmann – Werke. Widok ogólny zakładu Muchobór (od północy).Na ...
  • Data: 1915-1917
    komentarze: 6
    Bauaufsicht und Direktion der Linke Hofmann Werke. ( Nadzór budowlany ...
  • Data: 1917-08-10
    komentarze: 0
    Po wylądowaniu, w sąsiedztwie zakładów Linke-Hofmann Werke AG, ...
  • Data: 1920
    komentarze: 0
    Prospekt reklamowy LHW.
  • Data: 1920-1935
    komentarze: 2
    Zakłady LHW (wówczas LHL) z lotu ptaka. Ulica po prawej to Strzegomska, ...
  • Data: 1921
    komentarze: 0
    Zakłady Linke-Hofmann. Zdjęcie zrobione z nasypu obwodnicy towarowej, ...
  • Data: 1921
    komentarze: 9
    Linke – Hofmann – Werke. Widok ogólny zakładów (od południa). ...
  • Data: 1921
    komentarze: 0
    Zakłady Linke-Hofmann Werke na pocztówce okolicznościowej wydanej ...
  • Data: 1921
    komentarze: 0
    Zakłady Linke-Hofmann Werke, prospekt reklamowy z okazji 50-lecia ...
  • Data: 1921
    komentarze: 0
    Maszyny w zakładach Linke-Hofmann Werke, prospekt reklamowy z ...
  • Data: 1923-1926
    komentarze: 0
    Kraftzentrale ( agregatorownia ? ) w zakładach Linke - Hofmann ...
  • Data: 1924
    komentarze: 0
    Linke - Hofmann - Werke w okresie swojej przedwojennej świetności.
  • Data: 1924
    komentarze: 0
    Fabryka Linke-Hofmann-Werke.
  • Data: 1925
    komentarze: 0
    Firma Linke-Hofmann-Lauchhammer ...
  • Data: 1925
    komentarze: 0
    Firma Linke-Hofmann-Lauchhammer.
  • Data: 1925
    komentarze: 0
    Firma Linke-Hofmann-Lauchhammer.
  • Data: 1925
    komentarze: 0
    Firma Linke-Hofmann-Lauchhammer.
  • Data: 1925
    komentarze: 0
    Lnke-Hofmann-Lauchhammer A.G. - pocztówka wydana z okazji 200 ...

Alstom Pojazdy Szynowe (d. PAFAWAG) na innych fotografiach
  • 1932 - 1934
  • 1920 - 1922