Cukrownia Klecina powstała w 1834 r. założona przez wrocławskich kupców braci G. i A. Liebichów i M. Hikkela. W 1862 r. przeszła do rąk właścicieli Gebrueder Schoeller, którzy nabyli ja razem z majątkiem ziemskim, gdzie podjęli uprawę buraka cukrowego. W latach 70. XIX w. przerabiała około 0.60 tysięcy ton buraków na dobę. Na przełomie lat 80. i 90. tego samego stulecia zostało znacząco rozbudowana. Wówczas powstała również kolonia fabryczna. W 1904 r. w wyniku fuzji powstała von Rath, Scheller&Skene GmbH. Areał posiadanej przez nią ziemi uprawnej wzrósł do 6 tysięcy ha, a przerób dobowy do 1,20 tys. ton. Około 1918 r. firma przekształciła się w spółkę akcyjną. Dalsza rozbudowa nastąpiła w latach 1934-38. Wówczas była już w stanie przerabiać 1,60 tys. ton buraków na dobę. Do spółki należało wiele majątków ziemskich, kolej wąskotorowa. Produkowała szeroka gamę wyrobów cukierniczych, m.in. cukierki i spirytus. Cukier surowy wysyłany był do Hamburga i Wielkopolski.

Częściowo zniszczona w czasie działań wojennych w 1945 r., uruchomiona został ponownie w 1947 r. W kolejnych dziesięcioleciach podlegała kolejnym modernizacjom i rozbudowie. Jej przerób dobowy wzrósł do około 2 tysięcy ton buraków na dobę, produkcja cukru do około 20 tysięcy ton rocznie, Cukrownia w latach świetności zatrudniała ok. 2 tys. pracowników, a jej areał upraw wynosił 4,5 tys. ha. W 1989 r. zanotowała rekord produkcji cukru, którego wytworzono 36,10 tys. ton. W 1990 r. Cukrownia Klecina przekształcona została w samodzielne przedsiębiorstwo. Wobec problemów z płynnością finansową cukrownia (jako przedsiębiorstwo) została zlikwidowana w 1994 r. Wyposażenie cukrowni wyprzedano i złomowano, natomiast budynki jak i sam teren (43 hektary) kupiła gmina Wrocław. Podczas powodzi w 1997 r. na terenie byłej Cukrowni Klecina magazynowano dostarczona miastu pomoc humanitarną. W 1998 r. kompleks dawnej cukrowni kupiła od miasta za 42 mln zł krakowska spółka Code, która zobowiązywała się do 2003 r. do budowy na tym terenie aquaparku, biurowca, centrum handlowego, kompleksu kin oraz hotelu. Firma nie dotrzymując jednak swoich obietnic odsprzedała ze znacznym zyskiem teren dawnej cukrowni innemu podmiotowi gospodarczemu. W 1999 r. nastąpiło, bez sprzeciwu miejskich służb konserwatorskich, wyburzenie wszystkich budynków produkcyjno-magazynowych, bez uwzględnienia wartości historycznej zespołu architektury przemysłowej i techniki z przełomu XIX i XX wieku. Do chwili obecnej z całego kompleksu przetrwały tylko dwa budynki mieszkalne przy dawnej bramie wjazdowej. Od ok. 2014 r. nowym właścicielem terenu jest Grupa PZU.