Ciekawym stylem w architekturze, jakiego realizacje można spotkać we Wrocławiu jest brutalizm. Styl ten wywodzący się z nurtu późnego modernizmu powstał pod koniec lat 40. XX wieku. W Polsce brutalizm pojawił się jednak wiele lat później i to w dość ograniczonej ilości. Przyczn braku popularności brutalizmu może być wiele. Jest to styl ekspresyjny, monumentalny, określanym niejednokrtonie jako dehumanizacyjny. Cechy te powodują, że brutalizm może być odbierany nieprzychylnie, co sprawiało że architekci i inwestorzy nie byli często skłoni do eksperymentów w tym kierunku. Nie można również zapominać o okresie PRL, w którym po fascynacji socrealizmem zaczęto promować architekturę prostą, masową i co najważniejsze tanią. 

W Polsce nie znajdziemy zbyt wiele przykładów architektury brutalistycznej, zwłaszcza w porównanuiu do Europy Zachodniej, czy krajów bałkańskich gdzie szczyt popularności miał miejsce w latach 1950-1970. Pomimo małej liczby budynków zrealizowanych w tym stylu w kraju, we Wrocławiu powstało kilka obiektów wartych uwagi. Ksiązkowym przykładem brutalizmu we Wrocławiu jest na pewno zespół mieszkaniowych Manhattan autorstwa Jadwigi Grabowskiej Hawrylak, składający się z 6 wieżowców mieszkalnych oraz esplanady wokół nich. Intersującą budowlą jest również brutalistyczny kościół św. Wawrzyńca przy ul. Bujwida, zaprojektowany przez Wiktora Dziębaja i Zenona Prętczyńskiego. Ciekawostką występującą we Wrocławiu o której należy wspomnieć jest także brutalizm w architekturze przemysłowej, co stanowi jeden z nielicznych przykładów tej funkcji w skali kraju - mowa o hali tłoczni oraz wieży ciśnień zakładów metalowych Hutmen.